سوال از رئیس جمهور و اما و اگر ها...

اصل خبر از تابناک: در حالی که قرار است روز چهارشنبه، رئیس جمهور با حضور در مجلس، پاسخگوی پرسش‌های نمایندگان مردم باشد، خبرهای رسیده، حکایت از آن دارد که طراحان سؤال از رئیس‌جمهور، از ده پرسش مطرح خود، تنها سه سؤال خواهند پرسید و از هفت پرسش دیگر به احتمال قریب به یقین چشم‌پوشی خواهند کرد.

به گزارش «تابناک»، در روز‌های اخیر برخی از نمایندگان مجلس، در گفت‌وگو‌های گوناگون در این باره اظهار داشته‌اند که دلیل یازده روز خانه‌نشینی رئیس‌جمهور، نپرداختن اعتبارات مترو و اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها با شیب تند سه پرسش اصلی و اولویت‌دار مجلس است و هفت پرسش دیگر، در اولویت بعدی است.

بنا بر این گزارش، مکانیسم طرح سؤال هم این گونه است که سؤال کنندگان در پانزده دقیقه، پرسش‌های خود از رئیس‌جمهور را مطرح کرده و وی فرصت دارد در زمانی یک ساعته به آنها پاسخ دهد.

بنا بر آیین‌نامه کنونی، مجلس راهکاری برای برخورد با رئیس‌جمهور در صورت قانع شدن ندارد و رئیس‌جمهور چه نمایندگان را قانع کند و چه نکند، پس از یک ساعت سخنرانی، مجلس را ترک خواهد کرد.

هرچند نزدیک به یک سال است که سؤال از رئیس‌جمهور مطرح شده است و نمایندگان هم به ضعف آیین‌نامه‌های خود آگاهند، هیچ حرکتی برای اصلاح آیین‌نامه صورت نگرفته است. اکنون که زمان سؤال از رئیس‌جمهور مطرح شده، برخی از نمایندگان مدعی‌اند که چهارشنبه پرونده این مسأله برای همیشه بسته خواهد شد.

بدین ترتیب، اینگونه دریافت می‌شود، سؤال از رئیس‌جمهور نه یک فرایند یا همان روند، بلکه پروژه‌ای است که نتیجه آن چندان مهم نیست، بلکه پایان آن مهم است، چرا که پاسخ‌های رئیس‌جمهور نیز از هم اکنون مانند روز برای نمایندگان مشخص است!

در اینجا پرسش مهمی که مطرح می‌شود، این است که اگر نمایندگان مجلس در اصلاح و به روزرسانی آیین‌نامه‌ها و یا حتی کارهای کوچک مربوط به نمایندگی خود کوتاهی کنند، چه کسی باید از آنان بپرسد؟

همه ده پرسش نمایندگان از رئیس‌جمهور به شرح زیر است:

1 ـ چرا قانون تسهیلات ارزی برای متروی تهران و کلانشهرها و حمل و نقل عمومی سایر شهرها به رغم نیاز مبرم این شهرها به روان‌سازی ترافیک، به ویژه با آغاز هدفمندی یارانه‌ها و افزایش قیمت حامل‌های انرژی ابلاغ و اجرا نشده است؟
 
2 ـ بنا بر آمار ارایه شده از سوی برخی مسئولان اقتصادی نرخ رشد اقتصادی کشور در سال 89 نزدیک 4.5 درصد بوده است. اگر نرخ اعلام شده از سوی صندوق بین‌المللی پول را بپذیریم، نزدیک سه درصد بوده است، در حالی که بر پایه برنامه باید دست‌کم 8 درصد باشد. آیا این امر حاکی از ضعف مدیریت اقتصادی کشور نیست. همچنین با این نرخ رشد، آیا ممکن است یک میلیون و ششصد هزار شغل در کشور ایجاد شده باشد؟
 
3 ـ در اجرای قانون هدفمند سازی یارانه‌ها، سهم بخش تولید صنعتی و کشاورزی تا کنون به درستی پرداخت نشده و باعث گران شدن هزینه تولید کالا و محصول و آسیب دیدن بنگاه‌های اقتصادی شده است؛ چرا دولت مقید به اجرای قانون مصوب مجلس نیست؟
 
4 ـ مقاومت یازده روزه جنابعالی در مقابل حکم حکومتی رهبر بزرگ انقلاب اسلامی مبنی بر ابقای حجت‌الاسلام مصلحی، وزیر محترم اطلاعات چه توجیهی دارد؟
 
5 ـ این سخن جنابعالی که مجلس در رأس امور نیست چه هدفی را دنبال می‌کند؟
 
6 ـ وزیر ورزش و جوانان پس از پنج ماه از ابلاغ قانون تشکیل وزارت ورزش و جوانان با نامه‌ای غیرمعمول به مجلس معرفی شد. آیا این امر نوعی تلاش برای گریز از اجرای قانون نیست؟
 
7 ـ مبلغ هزار و پانصد ملیارد تومان بودجه ارتقای شاخص‌های فرهنگی کشور در قانون بودجه سال 1389 چگونه هزینه شده است؟
 
8 ـ چه ضرورتی بود که آقای منوچهر متکی، وزیر سابق امور خارجه در زمان مأموریت خود به سنگال عزل شود؛ به جای اینکه افزون بر تحقیر شخصیت ایشان، نظام جمهوری اسلامی ایران در سطح جهان آسیب ببیند؟
 
9 ـ چرا جنابعالی با علم به این که انتقاد از برخی مجریان قانون عفاف و حجاب در رسانه ملی، موجب کاهش اقتدار نظام در این حوزه و بدتر شدن وضع پوشش عمومی در جامعه خواهد شد، در برنامه زنده تلویزیونی با متهم کردن برخی مجریان این قانون، بر خلاف اجماع فقها بر وظیفه دولت اسلامی در آن مرتبه از امر به معروف و نهی از منکر ـ که نیازمند اعمال قانون است ـ با اعلام این مطلب که راهکار این مسأله منحصر به کار فرهنگی است، از دولت سلب مسئولیت کردید؟ پس از مخالفت گسترده مراجع تقلید، ائمه جمعه، علمای بلاد و نمایندگان مجلس با سخنان شما در مصاحبه زنده تلویزیونی بعد اعلام کردید که سخن من همان است که گفتم؛ این رفتار شما چگونه توجیه می‌شود؟
 
10 ـ چرا بر نظریه ترویج مکتب ایرانی به جای مکتب اسلام که توسط رئیس دفتر شما بیان شد، به رغم ضدیت با مبانی انقلاب اسلام و مخالفت قاطبه مراجع عظام تقلید و علمای بزرگ و دلسوزان نظام تأیید و بر آن تأکید کرده و باعث تنزل جایگاه انقلاب اسلامی و زنده شدن تعصبات قومی در میان مسلمانان و سوءاستفاده مخالفان وحدت اسلامی شدید؟ اصولاً چرا از گروه موسوم به جریان انحرافی به رغم هشدار و اعلام خطر علمای بزرگ اعلام برائت نمی‌کنید، بلکه از این افراد دفاع می‌کنید؟

پ/ن:

با کمی تامل درباره ی سوالات به این نتیجه می رسم که متاسفانه در این امر فقط بحث لج و لج بازی مطرح است و کسی به فکر حال مردم یا بهبود اوضاع نیست... چرا که با توجه به آئین نامه مجلس و روشن بودن پاسخ ها تنها میتوان بر این نکته تاکید داشت که "برخی" نمایندگان برای ایجاد وجهه برای خود یا تخریب طرف مقابل و یا عقده گشایی های شخصی و حزبی دست به این کار زده اند (باز هم می گویم برخی که البته شاید بشود گفت قریب به اتفاق). حال باید دید چه افرادی سوالات را و با چه لحنی خواهند پرسید و البته کدامشان در دور دوم انتخابات منتظر رای مردم اند...

شکر طاعت موجب قربت است؛ و هدایت بالاترین قربت ها

انتخابات به حول و قوه الاهی و با مشارکت بالای قطعی امت اسلامی برگزار شد. شکر کمیتش واجب!

و انتخابات امسال برای خیلی از ما متفاوت بود چرا که به واقع پیگیری کردیم تا آن کسانی را که اصلح می یابیم انتخاب کنیم. تقریبا لیست کاملا مطمئنی در میان مردم وجود نداشت و همین خیر موجب شد تا خلق الله پیگیر و جستجوگر با موضوع برخورد کنند. خسته نشدند. کنار هم ننشستند و اثبات کردند سیاست می تواند ماننده دیانت، و وظیفه سیاسی ماننده وظیفه دینی شیرین باشد. شکر کیفیتش واجب!

حضرت سجاد علیه صلوات الله دعایی عجیب دارد در صحیفه ی کامله ی سجادیه که در بیان تقصیر از شکر خداست. آن‌جا خیلی عجیب می‌گوید که ما کجا و شکر تو کجا!؟ که هر شکری هم به جا بیاوریم خود شکری دیگر را واجب می کند برما....
این دعا مضامین عالیه عجیبی دارد که از عهده این پست و هزاران پست دیگر بیان گوشه ای از آن حتی خارج است اما یک جمله پایانی این دعا می گوید:

« وَ زِدْنى مِنْ هُداکَ مااَصِلُ بِهِ اِلَى التَّوْفیقِ فى عَمَلى، اِنَّکَ مَنَّانٌ کَریمٌ.»
و هدایتت را آن‏گونه بر من افزایش ده که به سبب آن توفیق در کار خویش یابم، زیرا که تو بخشنده کریمى. 

 

و از خدا می خواهد که حالا که شکرت را گفتم و اعتراف کردم که شکرم هیچ جایگاهی هم ندارد و همه تو بودی و هستی و خواهی بود و اگر تو خود اراده نمی‌کردی شکرت کجا می توانستم به جا آورم و ..... می گوید از هدایت های خودت آن چیزهایی که من را در عمل هایم (برای تو) موفق می کند از همان ها نصیبم کن. آخر تو خیلی منان و کریمی....

حالا که شکر نعمت دیروز را در دل و زبان داری، بگذار یک چیز را هم با هم مرور کنیم شاید هدایتی معطوف به توفیق عمل در آن باشد.

اگر یادتان باشد در پست دومی که از کاندیدهای خودم نوشتم هم اشاره کردم که اهل مشورت گفته بودند بهتر است لیست پر بدهیم و من سر همین مشورت‌ها و اعتبار جدی‌شان در نگاه اسلامی خیلی سعی کردم لیستم خالی نماند. اما کماکان تا صبح رای‌گیری شک داشتم و نمی دانستم واقعا با اطمینان 51 درصدی به کسی صلاح است او را در لیست بگذارم یا نه؟

ساعت هشت صبح دیروز آغاز رای‌گیری بود. و شاید کم‌تر از ربع ساعت تلویزیون اعلام کرد که رهبر انقلاب می خواهد رای بدهد. ایشان وارد حسینیه امام خمینی (ره) شدند و رای خود را دادند. بعد خبرنگار و مجری صداوسیما آمدند و از آقا سوال پرسیدند. یکی مربوط به مسائل داخل کشوری انتخابات و دیگری مربوط به بعد خارجی آن.

آقا در میانه پاسخ به سوال اول که در موضوع داخلی انتخابات بود گفت:

     " همچنین معتقد هستم که این کار مثل نماز هر چه به اول وقت نزدیکتر باشد فضیلتش بیشتر است، نه اینکه بخواهم بگویم شرعاً مانند نماز است، بلکه بر حسب نگاه عقلایی اگر انسان اول روز جمعه این کار را انجام دهد فکرش آسوده است که وظیفه را انجام داده است و بعد به سراغ کارهای دیگرش می‌رود، برخلاف اینکه این کار را آخر وقت انجام دهد. "

 

ایشان ادامه دادند:

     " هم ممکن است پای صندوقها شلوغ شود و هم احتمال این وجود دارد که توفیق پیدا نکند و هم اینکه نگرانی و دغدغه وجود دارد بنابراین توصیه می‌کنم اول وقت برای رأی دادن در صندوقها حاضر شوند و به هر سی نفر رأی بدهند و نام سی نفر را در برگه‌های رأی بنویسند و مردم عزیزمان سعی کنند که این کار را با احساس یک حجتی بین خود و خدای متعال انجام دهند. انشالله قصدشان را خالص کنند. "

 

و اگر چه در بخش های خبری بعدی صداوسیما قسمت دوم صحبت ها سانسور شد! و حتی گمان برده شد که شاید خود رهبری نخواستند منتشر بشود چرا که خطاب ایشان در آن لحظه کل مردم ایران بودند و این سخن تنها مصداقش تهرانی ها بود و .....  اما برای آن ها که تیز بودند مساله روشن شده بود.

 

برخی جناب خامنه ای را انسانی هوش‌مند و آگاه در عرصه سیاسی تلقی می کنند؛

 برخی ایشان را عالمی دینی آگاه به مسائل زمانه می دانند؛

 برخی ایشان را مرجع تقلید خود برگزیده اند؛

 برخی ایشان را رهبر سیاسی خود می دانند؛

 برخی ایشان را ولی فقیه حاکم بر جان و مال و ناموس خود در عصر غیبت می دانند؛

 برخی حتی ایشان را مراد دل و جان خود یافته اند.

 
 

 

هر کدام از این برخی‌ها، اگر دیروز هوش‌مند بودند و این جمله را هم می شنیدند می فهمیدند که درست تر در امر انتخاب آن است که از هر سی فرصت رای‌شان در تهران استفاده کنند. و این یعنی اگر حتی " نمی دانم"ها و "نمی‌شناسم" هاشان بهانه کاملی برای ننوشتن اسامی بیش‌تر باشد، "نمی‌پرسم"هاشان دیگر راه ندارد. 

 در اسلام چند راه برای ثابت شدن چیزی برای مکلف هست. یکی درک شخصی فرد مکلف است . و دیگری پرسش او از آنان که می دانند و البته عادل‌ند (یعنی به گناه شهره نیستند و اهل کبیره و اصرار بر صغیره نیز نیستند....)

  این ها را ننوشتم که آه حسرت از دل کسانی بلند کنم که احیانا لیست دیروزشان کم‌تر از سی نفر اسم در خود داشت (در تهران). این ها را نوشتم که بگویم بزرگ‌ترین شکر به جا آوردن ها در اسلام، تنبه است. این که در پایان آگاه شوی به امری بزرگ‌تر و فهمی بالاتر و در هنگامه انتخابی دیگر با تنبه پیش بروی...

 حالا شکر کنیم همین هدایت را ؛ اگر هدایت بود برای ما....

 

پ/ن:

1- نویسنده مطلب یحیای عزیز است

2- لیستم را دقایق آخر و با شناخت بیشتر کمی تغییر دادم... خدا ببخشد مارا...

3- رای مرا محمدسجادم در اولین روز نه ماهگیش برای مجلس نهم به صندوق انداخت تا یاد بگیرد که در صحنه های حق و باطل همیشه تاریخ باید حضور داشته باشد .

لیست ما انتخابات جمعه

شاید برای آدم های مهم ارائه نظر شفاف در خصوص انتخاب هاشان در یک انتخابات رسمی، به منزله فداکاری یا بی‌کله‌گی به حساب بیاید چرا که مرزبندی هاشان با گروه ها و افراد روشن می شود و به تبع آن وجه هایی از دست می دهند. اما برای امثال من که این طور نیست. مثلا کسی نمی تواند انکار کند حضرات آیات مهدوی کنی و مصباح یزدی با ورود به عرصه انتخابات در این سطح به نوعی آب‌رو گذاشته‌اند و گذشتن از آب‌رو کار هر کسی نیست، اما من نوعی اگر موضعم در انتخاباتی روشن باشد چیزی در این راه نداده ام ، تازه اگر به دست نیاورده باشم!

قرار دارم در این مطلب فهم تا به این جای خود را از عرصه‌ی انتخابات امسال در قالب ارائه لیستی که تا به این جا به آن رای خواهم داد با شما به اشتراک بگذارم. و دو هدف از این کار دارم.... یکی خیری احتمالی ست که از جانب این کار به دیگران برسد و دیگری خیری قطعی که برای خودم در این کار هست. آن خیر احتمالی از این جا ناشی می شود که می دانم برخی دوستانم ممکن است محض مشورت برای‌شان مطلوب باشد دانستن فهم دیگران و متاسفانه در این ایام فرصتم نشد که تک تک شان را ببینم و با هم حرف بزنیم. و آن خیر قطعی از این جا برمی‌آید که از دوستان شناس و ناشناسم یقینا هستند خوبانی که اگر ببینند بر خطا دارم می روم به قدر امر به معروفی و صلاح و مشورتی سعی کنند مانع از خطایم بشوند و این برای من سود کمی نیست....

یادم نمی‌آید تاکنون بر سر انتخاب نامزدهایی که باید برای مجلس شورای اسلامی انتخاب کنم، این قدر وقت گذاشته باشم. حقیقتش همان طور که در روزنوشت قبلی آوردم، این متفاوت بودن فهرستها و فراوانی نامزدهای خوب در این دوره موجب شده است که کسانی که احساس مسئولیتی برای رأیشان دارند، دچار نوعی سردرگمی و شاید وسواس شوند و در شناخت خوب و خوبتر و در موضع بدبینانه آن بد و بدتر دچار تردید شوند. البته همین جاست که عقلاً رجوع به کسانی که مرجعیتی - محدود یا فراگیر - دارند، توجیه و توصیه می شود.

 

فکر می کنم که هر کسى که راى میده باید روز قیامت براى رایش حجت شرعى داشته باشد پس دلایلم را در انتها برای رای دادن به این لیست آورده ام. البته "آقا تهرانی" را عمدا اول ننوشته ام تا بداند ما از او چیزی بیشتر از اخلاق می خواهیم... چیزی شیبه به مدرس...

 

1.     دکتر غلامعلی حداد عادل - اصولگرایان اصلح، پایداری، جبهه متحد

 

2.     حجت الاسلام سید محمد حسن ابوترابی فرد - اصولگرایان اصلح، جبهه متحد-

 

3.     دکتر احمد توکلی - اصولگرایان اصلح، جبهه متحد-

 

4.     حجت الاسلام مرتضی آقا تهرانی -  اصولگرایان اصلح، پایداری-

 

5.     خانم زهره الهیان - اصولگرایان اصلح ، جبهه متحد-

 

6.     خانم الهام امین زاده - اصولگرایان اصلح، جبهه متحد-

 

7.     مهندس مهرداد بذرپاش-  اصلح متحد-

 

8.     حجت الاسلام روح الله حسینیان -  اصولگرایان اصلح، پایداری-

 

9.     - خانم لاله افتخاری - اصولگرایان اصلح ، جبهه متحد-

 

10. مهدی کوچک زاده - پایداری

 

11. حجت الاسلام حمید رسایی -  پایداری-

 

12. حجت الاسلام قاسم روانبخش -  پایداری-

 

13. خانم فاطمه رهبر - اصولگرایان اصلح، جبهه متحد-

 

14. علی اصغر زارعی - اصولگرایان اصلح، پایداری-

 

15. علیرضا زاکانی - اصولگرایان اصلح، جبهه متحد-

 

16. پرویز سروری -  اصولگرایان اصلح، جبهه متحد-

 

17. مهندس محمد سلیمانی - اصولگرایان اصلح، پایداری-

 

18. دکتر حسین شیخ الاسلام - مستقل-

 

19. خانم زهره طبیب زاده نوری - اصولگرایان اصلح، پایداری-

 

20. حسین فدایی آشیانی -  اصولگرایان اصلح، جبهه متحد-

 

21. مجتبی رحماندوست- متحد- اصلح

 

22. اسماعیل کوثری - اصولگرایان اصلح، پایداری، جبهه متحد-

 

23. دکتر سید علیرضا مرندی - اصولگرایان اصلح، پایداری، جبهه متحد-

 

24. حجت الاسلام غلامرضا مصباحی مقدم - اصولگرایان اصلح، جبهه متحد-

 

25. حسین مظفر - اصولگرایان اصلح، جبهه متحد-

 

26. سید مسعود میرکاظمی - اصولگرایان اصلح، پایداری، جبهه متحد-

 

27. الیاس نادران - اصولگرایان اصلح، جبهه متحد-

 

28. حجت الاسلام سید محمود نبویان -  اصولگرایان اصلح، پایداری-

 

29. دکتر حسین نجابت -  اصولگرایان اصلح، جبهه متحد-

 

30. بیژن نوباوه وطن

 

‫-  به "احمد توکلی" رای میدهم چون الف-  کارآمد بوده و سواد و تجربه اقتصادی و سیاسی دارد، ب-  حامی نظام و دشمن ستیز است. ج-  به عهد نمایندگی که دفاع از حقوق مردم و نظام است عمل کرده است د-  به صورت جدی با مفاسد اقتصادی و مدیریتی و البته در حد توانش مبارزه کرده است. هـ-  از آزادی بیان صحیح، تا حدودی دفاع میکند.

-  به "الیاس نادران" رای میدهم به خاطر الف- پیگیری مستمر و دادن هزینه برای مبارزه با مفاسد اقصادی و مدیریتی برخی مسولان نظام 2- به خاطر دفاع ایشان از حریم آزاداندیشی

-  به "حداد عادل" رای میدهم چون شخصیتی حامی نظام، دشمن ستیز، فرهیخته، اخلاقی، دلسوز، باتجربه، منصف و باسواد است.

-   به "مهرداد بذرپاش" رای می دهم چون زمانی که میتوانست با لابی بازی و بده بستان های رایج در دولت بماند چشم خود را بروی جریان انحرافی نبست و از دولت اخراج شد... و البته در مناظرات هم به خوبی توانست مبانی قوی تئوریکش را به رخ حریفانش بکشد.

-  به " میرکاظمی" رای میدهم چون وجود نام ایشان در هر دو لیست پایداری و متحد نشان از کارآمدی و تهعد ایشان است. ضمنا از برخی دیگر از دوستان هم درباره توانمندی و تخصص و تجربه اقتصادی و بازرگانی ایشان مطالبی را شنیده ام.

‫-  به "دکتر سلیمانی" و "زاکانی" نیز به خاطر تخصص تعهد و پیگیری هایشان رای میدهم

-  به "رسایی" و "نبویان" به خاطر پافشاری بر مواضع اصولی و نیز ایجاد اعتدال در جبهه انقلاب اسلامی رای میدهم (یک جور ایجاد اعتدال هم اینجوریه فقط فرستادن مطهری که نیست!)

-  به خانم ها "افتخاری" و "طبیب زاده" به خاطر تخصصی که در زمینه امور قرآنی و مسائل زنان و نیز مواضع غرب ستیزانه ای که دارد رای میدهم.

-  به آقایان "فدایی" و "کوثری" به خاطر توانمندی های اجرایی که در عرصه دفاع مقدس از خود نشان دادند و نیز تعهد انقلابی به دور تندروی که دارند رای میدهم

-  به "نوباوه" رای میدهم چون متاسفانه آدم رسانه فهم و فهیم فرهنگی در کمسیون فرهنگی کم است...

-  به "شیخ الاسلام" رای میدهم به خاطر سوابق درخشانش در مسائل بین المللی وفرهنگی

- به باهنر به خاطر لابی باز بودنش، به مطهری به خاطر عدم درک صحیح از شرایطش، به پزشکیان به خاطر این که علایق حزبی را بر برجستگی های فردی بالایش(که کم هم نیست) ترجیه داد، به رودکی، و صفارزاده بخاطر شناخت شخصی و خانوادگی از ایشان، به کازرونی به علت عدم تخصصش و استفاده از چهره موجهش، رای نخواهم داد.

 

چند توصیه برادرانه:

 یک - رهبر عزیز انقلاب همیشه توصیه کرده اند که در روز رأی گیری سعی کنید در نخستین ساعات روز رأی دهید و مصداقِ «فاستبقوا الخیرات» باشید. راستش را بخواهید من خودم فکر می کنم نکند در انجام این عمل بزرگ عبادی - سیاسی تأخیر کنم و در همین حال مرگم فرا رسد و این توفیق از من سلب شود. پس صبح زود در پای صندوقهای رأی باشید.

 دو - سعی کنید خانوادگی و بخصوص با حضور فرزندان کوچکتان در پای صندوقها حاضر شوید. من امسال رایم را با محمدسجادم که روز انتخابات نه ماهش میشود می اندازیم تا یاد بگیرد که در صحنه های حق و باطل همیشه تاریخ باید حضور داشته باشد .

 سه - رأی دادن یک عمل عبادی بزرگ هم محسوب می شود ، پس چه بهتر که قصد قربت هم بکنیم و در مسجد و با وضو باشیم.

چهار- توصیه اکید می کنم که حتماً به همه سی نفر حق خود رأی بدهید. می دانم که این کار، هم کمی وقت گیر است و هم شناسایی هر سی نفرشان کاری سخت است. اما به این فکر کنید که با خالی گذاشتن حتی یک گزینه، فضا را برای کسانی که اصلاً آنها را نمی پسندید باز گذاشته اید و اگر چنین شود، باید به جای افسوس خوردن خودمان را ملامت کنیم و بس.

 

پ/ن:

 1- به نظرم هیچ اشکالی ندارد که در این ماجرا و از باب «نهی از منکر» هم که شده است، صریحاً در پاسخ به درخواست دوستان و مراجعانتان از نامزدهایی که در جریان فتنه و انحراف، همراهی و یا سستی و سکوت کردند اعلام برائت و آنها را از رأی دادن به آنها نهی کنید. حتی فکر می کنم این کار ثواب هم داشته باشد. اگر کسی از من اسامی این افراد را بپرسد صریحاً با نام و مشخصات اسم می برم!

2- مثل همیشه برای رای دادن وضو می گیرم و قصد قربت می کنم و پس از رای دادن خدا را شکر می کنم و دعا می کنم که :

خدایا ! ما به وظیفه خودمان در حد فهم خودمان عمل کردیم ، می دانی که قصدی بجز اصلاح نداریم : و ما نرید الا الاصلاح . تو خودت بهترینها و شایسته ترینها را برای مجلس هشتم شورای اسلامی تنها حکومت اسلامی ،رقم بزن و آنها را توفیق بده تا با وضع قوانین مناسب و نظارت هوشمندانه و مدبرانه بر امور ، زمینه های ظهور مصلح را بیشتر فراهم کنند و این « عبادت » را به کرم خودت از ما بپذیر . می دانیم این عبادت ، از آنجا که یک اقدام اجتماعی است ، عبادت کوچکی نیست اما تو آن را به بهترین وجه آن را از همه مردم خوب کشورم بپذیر.

 

3- کمی حرف با تک تک آن ۱۳ میلیون

سلام ! حتی اگر جوابم را ندهی! شاید دلخور باشی! روزهای خوبی نبود وقتی که تر و خشک با هم می سوختند. به راستی که اسمش فتنه بود و می دونم خیلی وقتها حق با توست. می دونم گرونیه. می دونم بیکاریه. می دونم ارزش پول ملی کشورت نصف شده. می دونم از فساد های اقتصادی هزار هزارمیلیاردی خسته ای! می دونم گرفتار گرفتن یه وام قرض الحسنه ای! می دونم  شبه عیده! می دونم  کمی هوای تازه می خوای! می دونم می خوای نفس بکشی اما یادت باشه: همه منتظر تا ببینند کجـــــــــا  تو از جاده ی عشـــــــــــــــــــق دل میبــــــــری ....

تنها با حضور تو سرانجام این رود مرداب نیست...

حافظه ی فراموشکار ما یا...

یعنی مخم سوت کشید وقتی دیدمش... الان فقط حسرت می خورم که چرا عکس ازش ننداختم... یعنی ما انقدر کم حافظه شده ایم؟ یا حافظه تصویری من خیلی قوی است؟ شاید چون آن موقع که برای اول بار و دوم بار دیدمش آنقدر روی مخم بود اینطور یادم مانده است؟

تبلیغات خانه ی کارگر را می گویم... آن بنر های 2در 3 ای را که عکس پیرمردی زحمتکش رویش است (که البته عکس دزدی است!!!) و با تیکی سبز رنگ نوشته است بوی جوی مولیان آید همی... و این حرف "ی" آخر همی را مثل تیکی سبز رنگ روی کل عکس ادامه داده است... (این بار اول بود) و بار دوم زمانی که تبلیغات رسمی نامزد های ریاست جمهوری آغاز شد دقیقا همین پوستر بود منتها این "ی" تبدیل شده بود به حرف آخر کلمه ی موسوی با آن رنگ سبز سیدی... که به خاطر هوش به خرج داده شده ی طراحش تحسینش کردم...

حالا دو حالت دارد... یا کسانی که مجوز این پوستر ها را داده اند نمی فهمند و یا عمدی درکار بوده است... والله العالم...

 

پ/ن:

 -در تأسی از دوست خوبم، برادرم دژاکام بنده هم لیستم را منتشر خواهم کرد... منتها الان اصلح هایم 19 نفر شده اند و بنابر این من به لطف خداوند در این دوره، با بررسی عملکرد و خروجی نامزدهایی که پیشتر نماینده بوده اند یا مسئولیتی داشته اند از همه فهرستهای اصولگرا و غیر اصولگرا و بخصوص در میان فهرست نامزدهای جبهه متحد و جبهه پایداری و بالاخص در میان نامزدهای جبهه پایداری ( که آنها را در مجموع نیروهای سالمتر، انقلابی تر و ولایی تری می دانما (نتخاب خواهم کرد و چون تأکید اکید دارم که حتماً نام 30 نفر را در برگه خود بنویسم، اگر احتمالاً تعداد کسانی که صلاحیتشان برای شخص خودم احراز نشده به این تعداد نرسد، از میان نامزدهای باقیمانده و در حقیقت از میان «بد» و «بدتر» ، بدها را انتخاب می کنم و در برگه خود می نویسم.

- این را هم ببینید و این یکی را هم کامل بخوانید.

- این روزنوشت را مدتی است در دستور نوشتن داشتم اما اختلالات کاری و اینترنتی اخیر باعث شد  نوشتن آن به تأخیر افتد...حیف